Peut-on parler de 'critère' sceptique? En tant qu'outil de distinction et de choix, un critère, qu'il soit pratique ou épistémique, est-il compatible avec des philosophies professant un pessimisme gnoséologique prononcé, sinon radical? Faut-il considérer qu'il n'y a pas de critère sans dogmatisme, et que l'absence de critère conduit les scepticismes à l'aporie, ou peut-on identifier des 'critères' sceptiques, dont l'originalité consiste à pouvoir établir des distinctions en suspendant son assentiment? Les études réunies dans le présent volume analysent la rémanence de (...) ces questions à différents moments de l'histoire du scepticisme, et cherchent à faire entendre l'écho entre leurs approches anciennes et modernes."--Page 4 of cover. (shrink)

En écho de l’article du Rabbin Krygier, E. Bianchi constate que l’exégèse biblique n’est pas parvenue à une position unanime concernant l’attitude de Jésus envers le shabbat dans les différentes « situations de vie » que reflète la rédaction actuelle des textes des controverses de Jésus sur le Shabbat. Sans entrer dans ces problématique, E. Bianchi cherche à faire émerger l’aspect kérygmatique présent dans ces controverses chez les Synoptiques comme chez Jean, retenant également certains textes pauliniens. Après quoi, il traite (...) de l’émergence du Dimanche, « premier jour de la semaine », lié à l’événement de la résurrections et par conséquent « jour dominical concret » par la célébration du Christ ressuscité présent dans l’Assemblée réunie pour l’écoute de la Parole et le repas eucharistique. Reconnu « temps sacramentel », le dimanche dut se détacher des pratiques juives entrant dans le processus de l’identification des chrétiens.As an echo to the article of Rabbi Krygier, E. Bianchi observes that biblical exegesis has not arrived at a unanimous position concerning the attitude of Jesus towards the Sabbath in the various “life situations” reflected in the current textual wording of Jesus' debate about the Sabbath. Without entering into this controversy, E. Bianchi tries to bring out the kerygmatic aspect present in these controversies in the Synoptics, in John, as well as in certain Pauline texts. He goes on to discuss the emergence of Sunday, “the first day of the week,” that is tied to the resurrection event and hence a “concrete Lord’s day,” by the celebration of the resurrected Christ present in the Assembly joined together to hear the Word and to share the eucharistic meal. Recognized as “a sacramental time,” Sunday had to be detached from Jewish practices entering into the process of the identification of Christians. (shrink)

Ce n’est pas un hasard si un passionnant débat public a vu le jour entre deux grands historiens de l’art et de la culture, Georges Didi-Huberman et Enzo Traverso, à partir de la photographie de Gilles Caron sur la couverture du catalogue de l’exposition « Soulèvements » organisée par le premier. Cet essai rapproche des mondes très éloignés dans le temps et dans l’espace − de la Grèce antique à la forêt amazonienne − par la similitude d’un geste et (...) d’une attitude, par son sens et par le renversement de celui-ci. Aujourd’hui les mobilisations indigènes prennent des expressions assez inattendues : en avril 2023, réunis au Campement Terre Libre à Brasilia, de nombreux peuples indigènes lancent de nouveaux mots − indigenisar, mulherizar, oncificar − pour exprimer leurs mouvements et soulèvements. Ce nouveau vocabulaire s’accompagne de nombreuses pratiques d’image : manifestations, performances, projections et peintures entre autres. (shrink)

In this contribution, I will focus on Chogyam Trungpa's presentation of the basic practice of samatha-vipassana sitting meditation, assuming that his description is almost scientifically meticulous, similarly to Husserl's phenomenological descriptions, and allows the latter to be endowed with concrete richness and practical operability. Meditation is an activity that develops attentional qualities which are extremely accurate, i.e. both very well-defined and remarkably embodied. I will first detail the different forms of attention inherent to meditation, then show how they surprisingly echo (...) some of the gestures specific to the phenomenological Husserlian reduction. In other words, I will adopt a circular method of random comings and goings between the two, in order to gradually create, in the reader's mind, echoes and resonances between practices that reveal experiential relationships between them. (shrink)

"--Brian Greene, Columbia University "This book includes material that is intellectually innovative and comes as a surprise even to specialists in the field.

Por que la vida?, para que nuestra vida? A esta necesidad de interrogarnos y respondernos sobre el modo de ser para encontrarle sentido a la vida responde la parte mas antigua y esencial de la filosofia: la metafisica, que es el fundamento de nuestro comportamiento, de nuestra vida etica. Reconociendo otros aspectos filosoficos estrechamente vinculados con ella: el metodo, la teoria del conocimiento, la moral, Xirau propone entender la filosofia como una cuestion que trasciende la vida misma: convivir con el (...) pensamiento de los tiempos pasados, pues siempre los hombres se han planteado esas preguntas, tal como lo hacen cada uno de los filosofos que se explican en esta obra a traves de su presentacion historica en tres periodos: grecorromano, cristiano-medieval y renacentista-moderno. (shrink)

Die Herrschaft des Behaviorismus in der Psychologie ist gebrochen! Das ist die Ausgangsthese dieses Buches, die im Rahmen des Modells revolutionärer Wissenschaftsentwicklung (Kuhn) als Behauptung eines Paradigmawechsels präzisiert wird. Die Argumentation beschränkt sich nicht nur auf den Nachweis des Niedergangs des Behaviorismus, sondern gibt auch konstruktiv das mögliche neue Paradigma an: als Psychologie des reflexiven Subjekts, das wie der Wissenschaftler (subjektive) Theorien aufstellt, überprüft, bewertet. Der Aufriss einer solchen Psychologie des epistemischen Subjekts unter allgemein-, sozial-, pädagogisch- und klinisch-psychologischem Aspekt thematisiert (...) vor allem: die Rationalität der Reflexionen, Normenkritik und -begründung im Austausch von wissenschaftlichen und naiven Theorien sowie die Berücksichtigung von Reflexivität in der therapeutischen Praxis. Die Rückwendung dieser pychologisch-metatheoretischen Perspektiven auf die Wissenschaftstheorie führt auch zu einer neu. (shrink)

Divine traditions and moral deviation; also social ethics and social aspects in Islam.

Ibn Masarra y su escuela -- El místico Abū-l-ʻAbbās ibn al-ʻArīf de Almería y su "Mahāsin al-Maŷālis" -- Un precursor hispanomusulmán de San Juan de la Cruz.

On evidence of ancient cosmology found in Khmer temple ruins in Sakon Nakhon Province, Thailand.

Contributed articles on Jacques Derrida, French philosopher, and his theories of deconstruction and postmoderinsm; includes articles on his perpectives on literature and philosophy.

Molla Halil’e göre insanların bu dünyada yaptıkları iyiliklere karşılık Yüce Allah onları ahirette lütfuyla nimetlendirecek ve Cennetine koyacaktır. Bu, Allah’ın insanlara bir va‘didir. Allah va‘dinden asla dönmez. Çünkü Allah’ın va‘dinden dönmesi, O’nun hakkında bir eksiklik sayılır. Ancak bu durum O’nun için vucûbiyet ifade etmez. Vucubiyet kavramı çeşitli anlamlarda kullanıldığı için anlam kargaşasına yol açabilir. Buna sebebiyet vermemek için kelamda özellikle de bu makalede “zorunluluk” anlamına kullanılacak olup bazen gereklilik anlamı da ihtiva edebilir. Allah, kötülük yapanları ise adaletiyle cezalandıracaktır. Bu da (...) Allah’ın va‘îdi olup, va‘îdi’nden dönebilir. Bu, O’nun hakkında bir noksanlığa sebebiyet vermez. Çünkü cezalandırmaktan vazgeçmesi Allah’ın merhametinin ve lütfunun bir sonucudur. Bununla birlikte ne va‘d ve ne de va‘îd Allah’a vacip değildir. Molla Halil’e göre, büyük günah insanı imandan çıkarmaz. Mu‘tezile’ye göre büyük günah işleyen kimse dünyada ne mümin olur ne de kâfir ikisinin arasında bir yerde durur. Buna da fasıklık denir. Haricîlere göre ise, ister büyük, isterse küçük olsun, her türlü günah sahibini iman dairesinden çıkarır ve küfür dairesine dahil eder. Molla Halil’e göre, ahiret hayatı ruh ve cesetle birlikte olacaktır. Bu üm-metin günahkârlarına peygamberler, şehitler ve salih kimseler şefaat edecek-tir. Mu‘tezile‘ye göre şefaat sadece iyilerin derecesinin yükselmesi içindir. Günahkârlar için şefaat olmayacaktır. Günahkâr müminler Cehenneme girseler de ebedi kalmayacaklar. Kâfirlerin azapları ise devamlı olacak ve bunlar ebedi olarak Cehennemde kalacaklardır. Biz bu makalede önce sevap ve İkâb kelimelerinin lügat ve ıstılah anlamları üzerinde duracak, sonra bu bağlamda ayet ve hadislerde verilen bilgileri ve bunların açıklamalarını ele alacağız. Daha sonra Molla Halil’in bu konulara dair görüşlerini sunmaya çalışacağız. Onun sevap ve İkâb ile ilgili tanımlarını, bunların sonuçlarına dair yaşanacakları ve varılacak yerleri ele alan yaklaşımlarını sunmaya çalışacağız. Burada farklı görüşlere sahip olmaları nedeniyle çoğunlukla Mu‘tezile’nin ve az da olsa Haricilerin görüşlerine de mukayese oluşturması için değineceğiz. Burada sadece Molla Halil’in görüşlerini değil, onun içinden geldiği Ehli Sünnetin görüşlerini, sünni kaynakları temel alarak aktarmaya çalışacağız. (shrink)

Tra le figure più importanti del dibattito filosofico italiano del Novecento, Antonio Banfi ha svolto nell'Italia del secondo dopoguerra anche un ruolo politico di rilievo come senatore del PCI. La sua interpretazione del marxismo ha presentato una forte accentuazione umanistica. Tra i suoi scolari filosofi e storici della filosofia come Giulio Preti, Enzo Paci, Remo Cantoni, Paolo Rossi. Il saggio prende in esame la prima fase della riflessione filosofica di Banfi, nella quale ha una importanza decisiva la conoscenza diretta (...) del dibattito tedesco tra le due guerre mondiali, in primo luogo della fenomenologia di Husserl e della ontologia di N. Hartmann. I Principi di una teoria della ragione - libro apparso alla fine degli anni '20 - e poi una serie di incisivi saggi degli anni '30 documentano una conoscenza approfondita e critica di un dibattito di cui mostrerà di nutrirsi in misura decisiva l'interpretazione di Banfi non solo di Hegel, ma anche di Marx. Among the leading philosophers in Italy during the 20th century, Antonio Banfi played an important role not only in the cultural debate during the 1930s and the 1940s, but also in the political scene of post-war Italy, advocating - as a representative of the Italian Communist Party in Italian Senate - a liberal, humanist view of Marxism. Among his students were influential philosophers and historians of philosophy such as Giulio Preti, Enzo Paci, Remo Cantoni and Paolo Rossi. This paper investigates the first phase of Banfi's philosophical development, an analysis of which must include a scrutiny of Banfi's deep indebtedness to German debate between the two World Wars, primarily Husserl's phenomenology and Hartmann's critical ontology. Banfi's phenomenological apprenticeship at the school of Husserl, and the sensitive and critical attitude of his presentation of the German debate in his Principi di una teoria della ragione, are of substantial importance in nourishing his later interpretation of Hegel and Marx. (shrink)

En su último trabajo el historiador Enzo Traverso afirma que las utopías del siglo XX han desaparecido dejando un presente cargado de memoria pero impotente a la hora de proyectarse en el futuro (Traverso, 2018: 34). La era actual del presentismo histórico, tal como lo denomina François Hartog, momifica toda experiencia pasada despojando el potencial revolucionario y, a su vez, anulando la posibilidad de un futuro emancipador ante la inmanencia de lo mismo. Esa fuerza histórica totalitaria se nos presenta (...) como un continuo inanimado carente de toda narración histórica. La historiografía dominante es producto de la adición de relatos inconexos, tanto que el principio de rekonstruktion actualiza el pasado en consonancia a la legitimación de los vencedores. Ante ello, la melancolía de izquierda es un ejercicio que busca “repensar un proyecto revolucionario en una era no revolucionaria” (Traverso, 2018: 55). En la melancolía, a diferencia del duelo, “el sujeto mantiene su fidelidad al objeto perdido, negándose a renunciar a su vínculo con él” (Žižek, 2019: 63). La cultura de la derrota recolectó las huellas del pasado sepultado y es ahora, en un presente uniforme, donde intenta recuperar del olvido aquel proyecto concluido de forma catastrófica. El objetivo del presente trabajo es repensar y construir el pasado a la luz de la recuperación de aquello que no ha acontecido. Recolectar los fragmentos inacabados por intermedio del principio de konstruktion es también dar un haz de luz a la potencia suspensiva del tiempo presente. (shrink)